عشق و رنج

عشق واقعی جز در رنج یافته نمی شود، در این جهان یا باید عشق را بخواهیم که در رنج است ، یا شادی را.
و عشق به هیچ شادی دیگری جز همان سعادتِ عشق و تسلای غمنـــاکِ بیم و امـــید نمی رسد.
لحظه ای که عشق خرسند و خوشنود شود از اشتیاق تهی می شود و دیگر عشق نیست، خرسندها و خشنود ها عشق نمی ورزند عادتا به خواب فرو می روند که همسایه دیوار به دیوار فناست، گرفتار عادت شدن دست شستن از وجود است.
هرچه انسان توانایی درد کشیدنش بیشتر باشد، انسانتر، یعنی الوهی تر است.
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
میگل د اونامونو/ درد جاودانگی